“Ik kan mezelf niet meer zijn; ik ben mezelf kwijt…..”

Begin deze week ontving ik per e-mail het ingrijpende verhaal van Emily. Ze heeft mij toestemming gegeven om het te delen. Uit haar verhaal komt duidelijk naar voren hoe chronische slapeloosheid kan uitgroeien tot een ‘monster’ en hoe een aanpak – die op het eerste oog tegennatuurlijk lijkt, maar waarvan je direct voelt dat het werkt – weer voor licht aan de horizon kan zorgen. 

“Onlangs heb ik je boek “versla het monster” besteld in de hoop daarin de ultieme oplossing te vinden. Na het lezen van de inleiding was mijn eerste gedachte: “ die inleiding zou ik zelf geschreven kunnen hebben.” Zo herkenbaar! Met name de zin “de eigen identiteit verdwijnt langzaam naar de achtergrond” raakte me enorm.

Temeer omdat ik een week geleden (na weer een nacht van 3 uurtjes) huilend tegen mijn man zei : “ik kan mezelf niet meer zijn; ik ben mezelf kwijt…..” Maar ook de herkenning van de gedachten die je hebt, de eeuwige zoektocht naar oplossingen, het gevoel van onbegrip en de beperkingen die je jezelf oplegt.

Er is de afgelopen 10 jaar inderdaad een mega monster gegroeid dat me in zijn greep houdt. En na het lezen van de eerste pagina’s werd me al snel duidelijk dat ik dat monster veel te veel aandacht geef en dagelijks voed. Het begint al met een stevig ontbijt (haha), doordat mijn man en ik na het opstaan altijd de nacht evalueren en het aantal uren noteren in de agenda.

Vóór mijn slaapprobleem barstte ik altijd van de energie; nu ben ik blij als ik een half uur zonder klachten kan wandelen. Fietsen gaat niet meer vanwege gebrek aan energie/kracht. Wandel ik langer dan een half uur, dan voel ik “de accu leeglopen” en krijg ik hartkloppingen en druk op de borst.

Ook bij het hoofdstuk “ontmasker het monster” alleen maar herkenning; vooral de niet controleerbare angstgevoelens die opkomen bij het langer dan een uur wakker liggen. Dit vind ik het meest lastige punt om onder controle te krijgen. Terwijl ik het opschrijf denk ik : “fout wat ik opschrijf : onder controle krijgen”. Veel te veel aandacht en suggereert een gevecht… Ik ga de opgesomde technieken zeker toepassen.

Na het lezen van het boek realiseer ik me allereerst dat ik het monster de afgelopen jaren enorm heb laten groeien en mijn leven heb laten bepalen. Nu heb ik het gevoel dat ik mijn identiteit en mijn leven weer terug kan krijgen. Jouw technieken zijn mijns inziens de weg naar “verlossing”.

Ik realiseer me dat ik nog een weg te gaan heb om het onbewuste te herprogrammeren, maar ik zie weer “licht aan de horizon” en dat maakt me heel blij! Dankjewel William!”