“Ach mevrouw, u moet maar denken, u bent niet de enige”

Af en toe ontvang ik een e-mail waar mijn nekharen recht van overeind gaan staan. Het bericht dat ik kreeg van Irene is daar een goed voorbeeld van. Naast prachtige woorden over mijn nieuwe boek vertelt ze hoe ze keer op keer de verkeerde kant is opgestuurd tijdens haar lange zoektocht naar betere slaap. Mijn advies: leer van de ervaringen en inzichten van Irene, kom niet op een dwaalspoor terecht en kies de juiste route om het drijfzand van slapeloosheid te verlaten.

“Als (helaas) echte profi op het gebied van slapeloosheid en slecht slapen, heb ik een zoektocht van jaren achter de rug. Ik ben nu 65 jaar. Ongeveer 19 jaar geleden is het af en toe slechter slapen verandert in chronisch slecht slapen, met als extraatje regelmatig een doorwaakte nacht.

Twee huisartsen namen mijn probleem niet serieus, “Ach mevrouw, u moet maar denken, u bent niet de enige”. Door een verhuizing kwam ik bij een huisarts terecht die mij doorstuurde naar een slaapcentrum. Half jaar later via een andere arts naar een ander slaapcentrum verwezen. Ook zonder veel resultaat.

Wat deden zij en ikzelf niet goed? Wij bleven het monster voeden om met jouw woorden te spreken. Ik zal je de details besparen, maar er werd niets gedaan om mijn mindset, mijn angst voor de nacht te relativeren. Ik stelde mijn leven in dienst van mijn slechte nachten.

Zelf heb ik lange tijd de grote fout gemaakt door te gaan denken, “je hebt gewoon pech, je zult met die moeheid en neerslachtigheid moeten leren leven.”

Gelukkig bleef ik toch zoeken naar een betere kwaliteit slaap. De eerste stap in de goede richting maakte ikzelf. Toen ik een advertentie zag voor Auping matrassen met de slogan ‘better nights, better days’ viel het kwartje.

Ik draaide die woorden om. Concentreren op die slechte nachten had in al die jaren immers niets tot niet veel gebracht. Een betere dag, daar moest ik me voortaan op focussen!

Ik zat al die jaren op het totaal verkeerde spoor. Nu ik eenmaal van richting was veranderd, werd mijn aandacht getrokken door slaapspecialisten die ook in die richting dachten. Die ingeslagen weg werd in eerste instantie gesteund door de inzichten van Aline Kruit in het boekje ‘Slapen is niets doen’.

Ik denk dat ik via het verder zoeken op internet bij jou uitkwam. En oh, wat ben ik blij dat ik jouw boek heb aangeschaft. Jij schreef realistisch over dit onderwerp en vooral bemoedigend. Jij was de eerste die het probleem echt relativeerde en concrete geruststellende zaken noemde, zoals de fabel van 8 uur slapen, het meevallen van de funeste gevolgen voor je gezondheid.

De eerste die schreef, lees die verontrustende, vaak op onjuiste feiten gebaseerde bangmakerij niet meer. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Jij hebt me geholpen en overtuigd dat ik op de goede weg was. Had ik jouw adviezen maar vele jaren eerder gekregen.

Om positief te eindigen, ik ben zo blij dat ik ze nu wel heb. Mijn nachten zijn beter geworden omdat ik mijn angst voor de nacht en voor slapeloosheid in een ander perspectief heb leren plaatsen. Die angst is er niet meer.

Je boek en inzichten zouden verplichte kost moeten zijn voor medische studenten, huisartsen en slaapdeskundigen.”