Zolang de basis niet in orde is, blijft het echter dweilen met de kraan open. Waarom schrijven zoveel huisartsen slaappillen voor? Ze hebben nog altijd veel te weinig opties, er wordt vaak druk uitgeoefend door patiënten (zij willen logischerwijs snel weer slapen) en het kan natuurlijk verleidelijk zijn om te kiezen voor de makkelijkste weg.
Een andere reden waarom het ‘pappen en nathouden’ is, is dat meer begeleiding bij het gebruik van slaapmedicatie de oorzaak van de slapeloosheid niet wegneemt. Apothekers kunnen natuurlijk uitstekend advies geven over medicatie, maar zijn geen slaapdeskundigen. En zolang het slapen slecht gaat, blijft de behoefte aan pillen bestaan. Hoeveel voorlichting, begeleiding en advies je er ook tegenaan gooit.
In mijn ogen is het van belang om slaapmedicatie enkel voor te schrijven in ‘acute situaties’. Bijvoorbeeld om voor rust te zorgen om naar een structurele oplossing te zoeken. Het is aan jou en je huisarts om hier een goede afweging in te maken en tot een goed plan te komen. Begeleiding/advies door de apotheker is hierbij natuurlijk een meerwaarde.
Het is echter cruciaal dat het wegnemen van de oorzaken van de slaapproblemen niet vergeten wordt. Met andere woorden: niet alleen dweilen, maar ook de kraan dichtdraaien. Pillen gaan daarbij uiteraard niet helpen. Ik vind het mooi dat steeds meer huisartsen en praktijkondersteuners mijn ‘monster-methode‘ inzetten als laagdrempelige en effective manier om het natuurlijke slaapvermogen – dat er echt nog wel is – terug te vinden.
Toch valt er nog een wereld te winnen met goede begeleiding. Niet alleen gericht op het gebruik van medicatie, maar juist op het slapen (en alles wat daarmee samenhangt) zelf.