De overtuiging dat je ‘een slechte slaper’ bent, staat blijvende verbetering niet toe

Als slaapdeskundige probeer ik elke dag bij te leren. Ik leer van mijn cliënten en volg het (internationale) nieuws over slaap(problemen) op de voet, evenals ontwikkelingen vanuit de wetenschap. Ook verdiep ik mij graag in de inzichten en adviezen van andere slaapdeskundigen.

Van de aanpak van veel slaapdeskundigen word ik – om het zacht uit te drukken – niet echt enthousiast. Zij benaderen slaap als een prestatie en kiezen ervoor om continu te vertellen hoe belangrijk het is om goed te slapen. Want als je slecht slaapt is de ellende volgens hen niet te overzien.

De uitwerking hiervan is vrijwel altijd averechts. Slaap laat zich niet afdwingen en ‘je best doen’ maakt goed slapen alleen maar moeilijker. Hoe funest deze benadering is, werd onlangs treffend beschreven door een journalist van Vrij Nederland die zelf met slaapproblemen te maken heeft:

“Zelden heb ik zo slecht geslapen als in de weken nadat ik het boek ‘Why we Sleep’ las, en me verdiepte in alle rampzalige effecten die slaapgebrek kennelijk heeft. De eindeloze stroom waarschuwingen en grafieken maakt van een gebroken nacht een apocalyptische ervaring. Kanker! Alzheimer! Obesitas! Morgen ben je mentaal gehandicapt!

Een van de folders die ik tegenkwam, bedoeld om werknemers ervan te overtuigen dat ze méér moeten slapen, presenteerde zelfs een infographic van alle desastreuze effecten, met als kopje: sleep or die. Slaap of sterf. Die samenvatting werd geïllustreerd met twee icoontjes: links een ledikant, rechts een grafkist. Zelf kiezen.

En, wil je nog een koffie, een biertje, vanavond op stap? Nee, dat dacht ik al. Slapen zul je, en o wee als het niet lukt. Onze nachtrust is bezig om het zoveelste onderdeel te worden waarop we kunnen presteren – en falen. Hoe ontspannend dat werkt, ’s avonds in bed?”

Het volledige artikel is via deze link te lezen.

Van de aanpak van andere slaapdeskundigen word ik wel enthousiast. Een goed voorbeeld daarvan is slaap- en ervaringsdeskundige Sasha Stephens, bekend van haar boek ‘The Effortless Sleep Method’. Op haar website is onder andere een blog te vinden.

Vandaag wil ik ingaan op 1 van de artikelen binnen deze blog. Het biedt in mijn ogen een extreem belangrijk inzicht dat perfect aansluit op de route die binnen De Slaapomgeving centraal staat.

Het artikel gaat over hoe slapeloosheid onterecht gebruikt wordt als ‘medische conditie’ en hierdoor een onderdeel gaat vormen van onze identiteit. Zij schrijft hierover het volgende:

“De overtuiging dat u in wezen ‘een slechte slaper’ bent, staat niet toe dat er een grote, permanente verbetering plaatsvindt. Het zoekt voortdurend versterking en validatie voor uw huidige overtuiging. Zolang die identiteit niet verandert, blijft verbetering moeilijk.”

Ik wil je van harte adviseren om het volledige artikel te lezen. Je kunt het vinden via onderstaande link. Helaas is het artikel in het Engels geschreven. Ik hoop het binnenkort (met toestemming) vertaald binnen De Slaapomgeving te kunnen plaatsen, maar zover is het helaas nog niet. Eventueel kun je het artikel vertalen via Google Translate.

https://sleepforlife.com/blog/57061/the-problem-of-insomniac-identity