Waarom houd je je slaapproblemen verborgen?

Misschien houden we het verborgen omdat we al eerder hebben ervaren dat er geen begrip is bij anderen voor jouw nachtelijk geworstel. Vanuit onbegrip komen anderen met snelle conclusies en opmerkingen, huis-, tuin-en-keuken-adviezen en verkeerde inschattingen wat het slaaptekort, de moeheid en de wakkere uren daadwerkelijk met je doen op allerlei gebieden.

Ze hebben géén idee wat jij iedere nacht weer meemaakt en hoe je je daar bij voelt, zowel op fysiek, mentaal en emotioneel vlak. Goede slapers staan er vaak geen seconde bij stil dat het een bijzonder hemels geschenk is dat zij altijd fijn en goed slapen en fris hersteld wakker worden om energiek aan een nieuwe dag te beginnen. De waarde van een goede nachtrust wordt onderschat en als vanzelfsprekend aangenomen.

Ik ben zó jaloers geweest op velen om mij heen; mijn collega’s, mijn vrienden, willekeurige mensen op straat en mijn sportmaatjes die allemaal ‘gewoon goed’ sliepen en er goed, gezond en uitgeslapen uitzagen. Nogmaals, het gros neemt het voor lief. Ze nemen het aan als normaal dat ze ‘gewoon goed slapen’. En dan kom jij met jouw verhaal over je onzichtbare, ontastbare klachten in al je kwetsbaarheid. 

Is het angst voor ongeloof, afwijzing, veroordelingen, meningen, wantrouwen of de angst voor de bevestiging dat je eenzaam in het probleem staat? Van alles een beetje! Zo kun je het laten gebeuren dat je dit té lang in je eentje draagt en het gevoel hebt dat je daadwerkelijk de enige bent die dit overkomt.

Kortom, dat je het verzwijgt voor anderen is goed te begrijpen en is in sommige gevallen maar goed ook. Maar dat je er zelfs voor kiest om het pas heel laat (na 10 jaar is heel gebruikelijk en ik heb zelf dito gedaan) met de huisarts of een andere gespecialiseerde professional te delen is zo ongelofelijk jammer. 

Ikzelf was er van overtuigd dat ik de enige was die deze nachtelijke ellende meemaakte en schaamde me er voor. Ik dacht dat ik een mislukkeling was die het voor mezelf verprutste. Retrospectief: Had ik eerder echte serieuze gerichte hulp (in mijn geval de e-coaching van William) ingeschakeld, dan was de chronische slapeloosheid niet zo groot en zwaar geworden. Dan had het een klein monstertje kunnen blijven waar ik snel weer afscheid van had kunnen nemen. 

Helaas brengt slapeloosheid een fysiologisch proces in gang waarin we een hang naar negativiteit hebben. Ondanks dat je daar niet bewust voor kiest, is dit een bijkomend en wetenschappelijk aangetoond effect, een biologisch proces. Dit heeft te maken met de respons van diverse hormonen, het zenuwstelsel en het brein op het slaaptekort. Dit proces houdt zichzelf in stand en krijg je er gratis bij als je langdurig chronisch slaaptekort ervaart.

Duurt die situatie té lang voort, dan krijgt het vrij spel en de kans bestaat dat het op dagelijkse basis jouw persoonlijke gewoontepatroon wordt om negatief over je slaap, je bed, je slaapkamer, de nacht en eventueel zelfs over jezelf te denken.         

Onbewust kun je hardnekkige gedachten- en gewoonteconstructen opbouwen, die zich met de tijd bestendigen. Hoe langer deze situatie duurt, hoe lastiger het wordt om positief en constructief met het slaapprobleem om te gaan.

En dát is wat je het allerliefste wilt: constructief op een zachte, liefdevolle manier rustig leren omgaan met de wakkere uren, de vermoeidheid en met jezelf. Zo bouw je aan een nieuw, positief gekleurd gedachten- en gewoontepatroon, waarmee je het oude kunt vervangen. De rust en kalmte die je daar uiteindelijk mee creëert en ervaart heb je nodig en is drempelverlagend voor een goede en gezonde slaapkwaliteit.

Het advies van deze gastbijdrage zal duidelijk zijn: berust niet in je situatie als hardnekkige slaapproblemen de kleur uit je leven halen. Schroom niet om contact te zoeken met je (huis)arts als de situatie je boven het hoofd groeit. Uiteraard help ik je ook graag met mijn ‘monster-methode‘ en/of de e-coaching van De Slaapomgeving. Persoonlijke begeleiding kan Eef – als er voldoende ruimte in haar agenda is – zelf bieden.